ในสถานการณ์ปัจจุบัน  ภาวะภัยพิบัติหรือสาธารณภัย  ทั้งที่เกิดจากการกระทำของมนุษย์และจากธรรมชาติ  เมื่อเกิดเหตุการณ์ดังกล่าวมักจะมีผู้ประสบภัยจำนวนมากที่ได้รับบาดเจ็บ  ตั้งแต่เล็กน้อยไปจนถึงรุนแรงถึงขั้นเสียชีวิต  ประกอบกับทรัพยากรทางการแพทย์  ณ  เขตนั้นมักจะไม่เพียงพอกับผู้ป่วยปริมาณมาก  ดังนั้นการจัดการบริหารทรัพยากรที่มีประสิทธิภาพ จึงเป็นปัจจัยสำคัญต่อความสำเร็จในการช่วยเหลือผู้ป่วย

วัตถุประสงค์ 

1. ตระหนักถึงความสำคัญของการจัดการบริหารทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัด ให้มีประสิทธิภาพ
2. เข้าใจหลักการบริหารจัดการในภาวะสาธารณภัยตาม Major Incident Medical Management System (MIMMS) 
3. ทราบถึงข้อผิดพลาดที่มักพบในการบริการจัดการในภาวะสาธารณภัย

        Safety

        Communication

        Assessment

        Triage

        Treatment

        Transport 

1. เขตปฏิบัติการชั้นนอก คือ เขตที่กั้นประชาชนโดยรอบและผู้ไม่เกี่ยวข้องออกจากเขตปฏิบัติการ เพื่อลดความสับสนและทำงานได้สะดวก
2. เขตปฏิบัติการชั้นใน คือ เขตที่กั้นบุคลากรทางสาธารณภัยออกจากจุดเกิดเหตุในรัศมีที่พ้นจากอันตรายที่อาจเกิดจากเหตุการณ์นั้น จะกั้นรัศมีเท่าไรขึ้นอยู่กับสถานการณ์ทั่วไป  เขตชั้นในจะกั้นประมาณ 100 ฟุต (33 เมตร) จากจุดเกิดเหตุ  แต่กรณีที่เหตุการณ์รุนแรงเท่านั้นจะกั้นห่างตามความเหมาะสม โดยเฉพาะในกรณีสารเคมีรั่วไหลต้องกั้นระยะห่างตาม  Emergency Response Guide book
3. การกั้นอาณาเขตในกรณีสารเคมีจะแบ่งพื้นที่ดังนี้
• เขตปนเปื้อน คือ จุดเกิดเหตุ ยังมีการปนเปื้อนและรั่วไหลของสารเคมี
• เขตล้างตัว คือ พื้นที่จัดเตรียมสำหรับการล้างสารเคมีที่ปนเปื้อนมากับผู้ป่วย 
• เขตปฏิบัติการ คือ พื้นที่ปฏิบัติการคัดแยกรักษาพยาบาล
4. ทางเข้าออกในแต่ละชั้นเขต ต้องมีเจ้าหน้าที่ Safety คอยควบคุมการเข้าออกของบุคลากร ว่าเหมาะสมหรือไม่ เนื่องจากผู้ปฏิบัติการในแต่ละเขตพื้นที่ ต้องสวมชุดป้องกันสารเคมีตามระดับความรุนแรงของพื้นที่และเหตุการณ์ที่เผชิญ ทางเข้าและทางออกควรแยกกัน

1. พื้นที่คัดแยก จะมีการจัดตั้งกรณีที่ เจ้าหน้าที่คัดแยกไม่สามารถเข้าไปในเขตชั้นในได้ มักจะอยู่ใกล้กับทางเข้าออกของเขตชั้นใน2. จุดรักษาพยาบาล 3 พื้นที่ ตามระดับความรุนแรงของการคัดแยก     
• พื้นที่ผู้ป่วยหนัก (สีแดง) ควรตั้งในพื้นที่ที่สะดวกในการเข้าถึงจุดนำส่งแต่ ไม่ห่างจากจุดคัดแยกมากเกินไป  
  
• พื้นที่ผู้ป่วยบาดเจ็บปานกลาง (สีเหลือง) ตั้งใกล้พื้นที่สีแดง 
  
• พื้นที่ป่วยบาดเจ็บเล็กน้อย (สีเขียว) เป็นผู้ป่วยที่ไม่ต้องการการ รักษาเร่งด่วน ณ จุดเกิดเหตุสามารถนำส่งโรงพยาบาลได้เลย ดังนั้นในบางสถานการณ์  อาจไม่มีการตั้งส่วนนี้แต่จะนำส่งโดยรถพยาบาลขั้นพื้นฐานเมื่อพร้อม 

2. จุดนำส่ง ตั้งอยู่ใกล้จุดรักษาพยาบาล อยู่ในบริเวณที่รถพยาบาลเข้าถึงได

3. จุดจอดรถ อาจอยู่นอกหรือในเขตปฏิบัติการ แต่ต้องมีการจัดการจราจรให้เป็นทางเดียวไม่มีสิ่งกีดขวางจราจรและเข้าถึงจุดนำส่งได้ง่าย

E = รู้จุด: เหตุเกิดที่ไหน

T = รู้เหตุ: เหตุอะไร เช่น อุบัติเหตุจราจร เพลิงไหม้ ดินถล่ม

H = เภทภัย: เป็นเหตุที่มีอันตรายหรือไม่

A = ไปพบ: ทีมสนับสนุนจะต้องใช้เส้นทางไหนที่ปลอดภัยในการเข้าสนับสนุน

N = ผู้ประสบ: มีผู้บาดเจ็บประมาณเท่าไร

E = ครบช่วย: ทีมสนับสนุนในเหตุแล้วเท่าไรและต้องการเพิ่มเท่าไร 

M   =   Movable

A    =   Assessment

S    =   Sieve

S    =   Sort

1. ใครสามารถเดินได้ให้ไปยังจุดสีเขียว ----- เขียว
2. ใครต้องการความช่วยเหลือให้ยกมือขึ้น ----- เหลือง 
3. ไปคัดแยกผู้บาดเจ็บที่ไม่ยกมือเพื่อคัดแยกแดงหรือดำ  หากไม่หายใจ----ดำ

พื้นที่สีแดง  :  ควรมีหัวหน้าเป็นแพทย์
        พื้นที่สีเหลือง : ควรมีหัวหน้าเป็นเวชกิจฉุกเฉินระดับกลางเป็นอย่างน้อย    

เจ้าหน้าที่จุดนำส่ง  (Loading officer)  ต้องประสานกับเจ้าหน้าที่รักษาพยาบาล,เจ้าหน้าที่จุดจอดรถและโรงพยาบาลปลายทาง  ในการนำส่งผู้ป่วยถูกที่ถูกเวลา  และยานพาหนะที่เหมาะสม เจ้าหน้าที่จุดนำส่งจำเป็นต้องมี  Surge capacity (รายการแสดงจำนวนเตียงที่โรงพยาบาลสามารถรับผู้ป่วยได้กี่เตียง) รายการเหล่านี้จะช่วยในการตัดสินใจนำส่งผู้ป่วยออกไปแบบกระจายไม่ไปแออัดที่โรงพยาบาลใด โรงพยาบาลหนึ่งหรือส่งไปยังโรงพยาบาลที่ไม่มีศักยภาพเหมาะสมกับผู้บาดเจ็บ